De witchwound/de heksenwond is een psychisch trauma wat de vrouwen in zich dragen na millennia van onderdrukking, niks-waard-zijn, misbruik en marteling. De vrouwelijke gaven zoals intuïtie, genezing, werken met de natuur, embodiment, emotionele intelligentie, seksualiteit, sisters die samenwerkte, mochten er niet zijn. Waardoor we onze gaven en vrouwelijkheid zijn gaan onderdrukken, ervoor schaamde, er werd ons aangepraat dat we slecht waren, dat we van de duivel waren, dat we angstig werden voor onze gaven en kracht.
De heksenwond kan vanuit andere levens zijn, het kan vanuit onze kindertijd zijn, het kan in ons DNA en cellen liggen opgeslagen vanuit de familielijn. 
Diep in ons zit het gevoel dat God/The most High, ons niet wilt.. dat wij God's Liefde niet waardig zijn. We zijn ten slotte levens na levens verbrand, vermoord, gestenigd, verdronken, om wie wij in Wezen Zijn, en heel vaak is dit door Christelijke stromingen gebeurd, de kerken, het Patriarchaat . Die ervan overtuigd waren dat we in handen van de Duivel waren, en dat we slecht waren en vermoord moesten worden. (wat natuurlijk to-taal niet waar is.) 
Het kan zijn dat je last hebt van dit trauma vanwege vorige/andere levens, of omdat het in je DNA zit vanuit je voorouderlijn. Epigenetische studies hebben aangetoond hoe trauma kan worden doorgegeven van de ene generatie op de andere. Het is als een soort somatische herinnering aan de overtuigingen, emoties en angsten die onze voorouders in hun lichaam opgeslagen hadden en meedroegen, en dat word dan aan ons doorgegeven via het DNA. 

De sisterwound overtuigt je ervan dat je niet bij een nieuwe groep vrouwen past, dat je bang bent om diepe verbindingen met andere vrouwen aan te gaan. Vaak vergelijken we ons met andere vrouwen, is er jaloezie, achterdocht, vervreemding, roddelen, achterbaksheid. We voelen een stemmetje in ons die ons overtuigd dat we niet goed genoeg zijn. Het kan zijn dat je veel te maken krijgt met pesterijen, jaloezie van andere vrouwen, vriendinnen, schoolgenoten, collega's, echt familieleden, dat je merkt dat er altijd iets is tussen jou en vrouwen.
Er is altijd een soort competitie gevoel, van hun naar jou vooral, maar dit kan natuurlijk ook andersom zo zijn. 
Je kunt een diep gevoel van afgescheidenheid ervaren, en op een gegeven moment niet meer durven deelnemen aan groepen vrouwen, je wilt wel graag diepe intieme relaties met vrouwen, maar je durft niet meer. Je maakt jezelf hierin steeds kleiner en kleiner. Je gaat jezelf zelfs de schuld geven en denken dat het allemaal door jou komt, terwijl dit eigenlijk de schuld is van het patriarchaat.

Vóór de industriële revolutie (of de kolonisatie of de massale culturele onderdrukking en zelfs uitsterving) leefden we in stammen en grote gemeenschappelijke groepen waar het werk van vrouwen en mannen elkaar aanvulde en we allemaal bijdroegen aan de gezins-economie. Wassen, koken, naaien, boeren, kinderen opvoeden, rouwen, vieren, alles gebeurde in grote groepen (voornamelijk) vrouwen. Binnen een gemeenschap erkenden onze voorouders hun individuele gaven en gebruikten ze hun sterke punten voor het welzijn van het dorp. Elke vrouw had haar eigen roeping o.a vroedvrouw, kunstenaar, genezeres, kruidendokter etc. Een ieder had dus zijn gaven en zo vormden we een sterke groep met elkaar, zo vulde we elkaar aan. Je voelde je trots om bij zo'n vrouwen groep te horen. Ipv dat er jaloezie, vervreemding, achterdocht en achterbaksheid is. Je hoefde niet alles te kunnen, we verdeelden het. Het leven was daardoor veel eenvoudiger omdat we verbonden waren. 

De vrouwelijke krachten en energie is enorm lang onderdrukt op de Aarde, waardoor het eng kan voelen om vanuit je vrouwelijke energie te leven.
Onze overgrootmoeders, grootmoeders hebben eeuwenlang in onderdrukking geleefd, door het patriarchaat. 
De vrouw moest zich gehoorzamen naar de man, en mocht haar stem niet laten horen, haar intuïtie delen, of haar dromen najagen. De taak die de vrouw had was het huishouden doen en voor het gezin zorgen. 
Zoals je ook kon lezen bij de heksenwond, werden er vrouwen vervolgd, opgehangen, verdronken, op de brandstapel, verkracht, mishandeld, uitgelachen, voor het zijn van een vrouw.
Heksenvervolging vond tussen ±1450 en ±1750 in heel Europa plaats en heeft tienduizenden(hoogstwaarschijnlijk ligt het aantal veel en veel hoger) slachtoffers geëist. En op verschillende delen op de Aarde gebeurt dit nog steeds, de onderdrukking van de vrouw.
Het is dus niet gek, dat wij vrouwen het moeilijk vinden om in onze kracht te staan, om ons uit te spreken, om in onze vrouwelijke energie te zakken en ons veilig te voelen, om te zakken in onze baarmoeder. Vele vrouwen zijn in hun mannelijke energie gaan staan, en van daaruit gaan leven, dit veroorzaakt een disbalans op aarde, en de vrouwelijke energie is langzaamaan weer meer aan het terugkomen, en zal ook terug blijven komen, maar in dat proces dienen zich wel de wonden aan.